Stwierdzenie, jakoby chama nie dało się wychować, bo chamstwo to geny, rozparło się dość powszechnie wśród tych, którzy zapominają zbyt łatwo, iż cham – w zasadzie – jest potrzebny. Jako że traktuję chama klasowo, czyli uznaję, iż 80% społeczeństwa w kraju nad Wisłą można do tej kategorii zaliczyć, to zaryzykuję stwierdzenie, że bez istnienia chama pozostałe 20% nie dałoby sobie rady. Cham, po prostu, haruje na zasobną resztę. Pogarda wobec niego jest więc fragmentem bata.
Historycznie wszyscy od chama wyszliśmy. Ze smutkiem zauważam, że najbardziej pogardliwe wobec Powiatowej wypowiedzi pochodzą od tych, którzy zaledwie jedno pokolenie temu z Powiatowej się wynieśli i często robią wszystko, aby pochodzenie swoje zamaskować. Z chamstwa wydźwignęła ich poprzednia Rzeczpospolita, ta Ludowa, na którą z podziwu godną zapalczywością plują pragnąc o swoim pochodzeniu zapomnieć. Członkom prawdziwej elity do głowy nie przyjdzie ludźmi pogardzać.
Otóż te pozostałe 20% nie są wcale elitą. W elicie mieści się zasługa, a nie jest nią czysta przynależność do dobrze uposażonych i zamieszkujących duże miasta. Na stołek w elicie trzeba solidnie zapracować, zaś miejsce w niej zajmuje się dzięki akceptacji całego społeczeństwa. Członkowie elity są, nade wszystko, świadomi, iż wszyscy rodzimy się ludźmi, a geny modyfikacji podlegają w ciężkim procesie społecznego dostosowania.
Dodaj komentarz